بررسی ارتباط بین پهنای قوس دندانی و ارتفاع عمودی صورت در دانش آموزان ۱۷-۸ ساله ی شهر اصفهان

مقدمه: با توجه به ارتباط ابعاد مختلف ساختارهای فکی- صورتی، شناخت ارتباطات بین شاخص های مختلف سفالومتریک و آنتروپومتریک می تواند در تعیین و طبقه بندی تیپ های مختلف صورتی مورد استفاده قرار گیرد که در درمان های ارتودنسی از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط بین پهنای قوس دندانی و ارتفاع قدامی صورت در دانش آموزان 17-8 ساله ی شهر اصفهان بود . مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی و مقطعی بود که بر روی 96 کست و سفالومتری که با معیارهای خاص انتخاب شده بودند، انجام شد . در این مطالعه پهنای بین دندانهای کانین، پرمولر و مولر هر دو فک در سه نقطه نوک کاسپ، باکالی ترین نقطه هر دندان و در مولرها بعلاوه در فوسای مرکزی نیز اندازه گیری شد. سپس یافته ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون با نرم افزار spss ارزیابی گردید. (05/0= α ) یافته ها: از بین متغیرهای بررسی شده، تنها پهنای بین مولرهای مندیبل از فوسای مرکزی و باکالی ترین نقطه نسبت به ارتفاع تحتانی و کل صورت معنی دار بود. (05/0 (pvalue < بعلاوه ارتباط معنی داری بین پهنای قوس دندانی و تغییرات سن مشاهده شد. نتیجه گیری:با توجه به محدودیتهای این مطالعه، از آنجا که با افزایش ارتفاع تحتانی و قدامی صورت، فواصل اینترمولر مندیبولر (از فوسای مرکزی و باکالی ترین نقطه) کاهش می یابد، می توان با اندازه گیری این مقادیر عمودی تا حدّی فواصل اینترمولر مناسب در مندیبل را پیش بینی نمود .